Het begin van de stage

Daar is ie dan eindelijk; de blog over mijn stage. Ik heb er even mee gewacht om deze te gaan schrijven, omdat ik graag wat leuks wilde vertellen. Vandaag, na ruim 1,5 week stage, heb ik eindelijk mijn gesprek gehad waarin globaal duidelijk is geworden wat ik ga doen. Tijd om dit met jullie te gaan delen! Na mijn vorige blog heb ik enorm genoten van al jullie leuke reacties. Ook leuk om te lezen waar jullie mee bezig zijn;-)

Zoals ik al een beetje liet doorschemeren, was de eerste stage week niet helemaal wat ik ervan had verwacht. Op maandagochtend kreeg ik eerst mijn werkplek, computer en allereerste introductie. Ook volgde er nog wel een korte rondleiding. De uitgebreidere rondleiding zal nog volgen, want het regende die dag. Nou, die rondleiding is er tot vandaag niet meer geweest. Deze maandagmorgen begon ook meteen met een team meeting. Ik heb hier dus meteen mijn directe collega's van de afdeling Precision Agriculture leren kennen. Het bedrijf heeft een fijne, open sfeer. Iedereen zegt gewoon hallo tegen elkaar (wel in het Engels dan) en je mag pauze houden wanneer je wilt en hoe lang je wilt. Koffiepauzes horen er ook gewoon bij. De rest van de maandag heb ik dus besteed om even te wennen, koffie te drinken en mensen leren kennen. De rest van de week was mijn begeleider vrij druk en na het weekend zelfs ziek. Gisteren was ze weer beter, dus tijd om op haar af te stappen en eindelijk eens te vragen waarvoor ik ook al weer hier ben. Met de meeste projecten die ik op de uni gekregen heb, wordt je gewoon in het diepe gegooid en ga je meteen aan de slag. Hier werkt dat blijkbaar anders. Je krijgt de tijd om eens rustig te wennen aan de omgeving en de collega's (lees: jezelf vervelen). Mijn begeleider vond het dus zelfs bijna raar dat ik me had zitten vervelen. Hoe dan ook, het gesprek kwam er toch, vandaag!

Eindelijk is dus duidelijk wat ik mag gaan doen. Ik zal alle details besparen, maar ik ga kijken naar de verplaatsing van meststoffen (voornamelijk nitraat) in een weiland met hoogteverschillen. Het grotere project waarin ik werk gaat namelijk over het variabel bemesten van weilanden. Dit houdt in dat je plaats specifiek gaat kijken hoeveel nutriënten de plant nodig hebt en deze ook daar gaat toedienen. Maar je kunt je voorstellen, als je bovenop een berg deze nutriënten toe dient, dat deze makkelijk naar beneden kunnen rollen. Hoe veel zin heeft het plaats specifiek toedienen dan nog? Daar ga ik dus naar kijken! Daarnaast mag ik ook andere mensen in het bedrijf gaan helpen met het uitvoeren van veldwerk. Hierdoor kijk ik dus niet alleen naar mijn eigen onderzoek, maar krijg ik ook mee wat anderen doen binnen het bedrijf. Ik ben nu dus al een heel stuk positiever over mijn stage en heb zin om er mee aan de slag te gaan!

Aan veel dingen merk je ook wel dat het bedrijf er op ingesteld is om stagiaires te hebben, wat fijn is. Zo heb ik gewoon mijn eigen computer en werkplek gekregen. Ook is mijn begeleider met me mee gegaan naar de bank om een account te openen (zodat zij daar wekelijks geld op kunnen storten!). In de eerste week was ik ook naar een collega gelopen om een klusje te vragen. Dit klusje houdt in dat ik druiventrossen mag labelen in verschillende foto's. Erg zieldodend werk, maar heerlijk verstand op 0, muziekje aan en gaan!

Jeroen is vorige week bezig geweest met het zoeken naar een baan. Hij heeft geschreven op veel vacatures en mocht zelfs op donderdag en vrijdag al komen werken bij een boer. Dit beviel best goed, maar het waren lange dagen en die man zocht het liefst ook iemand voor in het weekend. Afgelopen maandag is hij dus begonnen bij een campervan productie/ombouw bedrijf. Inmiddels heeft hij 4 dagen stickers plakken achter de rug, dus het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Maandag kan hij gelukkig beginnen bij een ander deel in de lijn: de elektra. Hopelijk een iets uitdagendere job.

Tussen deze twee stageweken zat ook nog een heel relaxed weekend. Het begon al goed toen ik er achter kwam dat het bedrijf een vrijdagmiddagborrel heeft. Dit maakte toch wel veel goed van de frustratie van de week! Vrijdagavond waren we door onze hosts uitgenodigd om mee te gaan naar een afscheidsetentje van iemand van hun club. Dit was erg gezellig en we hebben heerlijk gegeten! Het is lang geleden dat ik een bananen split op de kaart heb zien staan, dus deze verleiding kon ik niet weerstaan natuurlijk.

Op zaterdag zijn we naar een tennisclub geweest om kennis te maken met de club en met de sport. Ik had het nog nooit gedaan, maar het ging niet slecht; er zijn geen gewonden gevallen. We hebben onszelf toen aangemeld om daar wekelijks te gaan trainen. Daarna hadden we wel een heerlijke sushi lunch verdiend!

Zondag was er een evenement bij een stoommuseum. Ze hadden al hun materiaal uitgestald en het meeste reed ook nog. Erg mooi om te zien (en horen!).