Akaroa, stage en nog veel meer

Het is weer even geleden dat jullie iets van mij gehoord hebben. Ik heb jullie reacties ook weer gemist, dus vandaar dat ik weer even ben gaan zitten om een nieuwe blog te schrijven. Sinds de vorige blog is er weer veel gebeurd: We hebben 3 nieuwe weekenden vol avontuur gehad, ik heb wat leuke uitstapjes gemaakt voor stage, de klok is verzet en we zijn verhuisd. Dit alles is weer leesvoer genoeg voor Oma in haar pyjama achter haar laptop op zondagochtend en voor Wendy maandag op haar werk.

Zoals ik net al zei, is hier de klok al verzet. 'Spring forward' hoe dat ze dat hier noemen. Heel leuk dat dit woordgrapje alleen in het Nederlands op gaat ;-) Concreet betekent dit dat we nu 11 uur tijdsverschil hebben met Nederland. Als jullie klok verzet wordt eind oktober, is het tijdsverschil zelfs 12 uur. Ik vind het heerlijk dat het nu 's avonds weer langer licht is. Ook 's ochtends is het al licht als ik op sta. Helemaal nu we zijn verhuisd. We hebben het heel erg leuk gehad bij mijn collega en haar vriend in huis, maar we waren best wel afhankelijk van hen. Zo reed ik altijd met Melissa mee naar het werk en terug, maar soms moest ik een uur per dag op haar wachten omdat ze dan weer een afspraak had oid. Nu wonen we in Lincoln, voor mij op 6 minuten loopafstand van stage. Voor Jeroen is het ook iets dichterbij zijn werk. Het is een super nieuw huis met een gezellige host die zelf ook pas 2 maanden in dit huis woont. Deze vrouw is alleenstaand en komt (ook) uit China. Ze houdt erg van praten, dus ze was blij dat wij hier wilden komen wonen. Een man in huis vindt ze toch ook wel heel fijn; we kregen meteen de vraag om wat klusjes te doen (bureaus in elkaar zetten en schilderijen ophangen). Erg fijn om het mee huiselijk te kunnen maken. We voelen ons hier meteen thuis en we zijn blij dat we lekker zelf kunnen koken en ons ding kunnen doen.

Op stage gaat het inmiddels weer iets beter. De opdracht en de begeleiding is nog niet heel denderend, maar ik maak er het beste van. Ik heb een goede klik met mijn collega's en ik ben nog trouw elke vrijdagmiddag bij de borrel. Het in bloei komen van de cherryblossom trees is blijkbaar een ding hier. Er zijn er nog al veel en ze staan overal. Dit moest natuurlijk gefotografeerd worden (voornamelijk door de Chinezen). Dit zijn 2 collega's waar ik mee op kantoor zit (verrassend genoeg, Chinezen!).

Verder mocht ik twee keer mee op field trip met mijn collega Peter. Peter is field researcher, dus bij hem moet ik zijn voor de leuke uitstapjes heb ik gemerkt. De eerste uitstap die ik gemaakt had, kwam vrij spontaan. Ik sprak met hem tijdens de koffie om kwart over 10. Vervolgens 5 minuten staan kletsen over wat voor veldwerk hij de komende tijd zou hebben. De conclusie van het gesprek was: Ik zie je over 10 minuten bij de auto. Dus even later zat ik met hem en nog 2 collega's in de auto op 'Indiana Jones mission' hoe dat hij dat noemde. We gingen naar een veld waar 9 jaar geleden voor het laatst iemand geweest was, om te kijken of de testopstelling nog in tact was en nog gebruikt kan worden voor een ander onderzoek. Het was een gat in de grond met een horizontale buis onder de grond waar een testopstelling in stond om drainage te meten in het weiland (zie foto's). Erg fijn om een paar uurtjes niet achter mijn computer te zitten!

De tweede keer dat Peter mij mee nam, was meteen een hele dag. Dit was niet alleen om te kijken, maar ook om echt iets te doen. Lees: Je bent van 9:30 tot 16:30u weg en je bent anderhalf uur aan het werk. De rest van de tijd zit je in de auto om van A naar B te komen of ben je aan het lunchen. We zijn eerst naar een proefveld gereden waar we monsters van het gewas moesten nemen. Daarna zijn we gaan lunchen en na de lunch zijn we nog naar een ander proefveld gegaan waar we het aantal planten moesten tellen. Deze proefvelden liggen op gewone boerderijen, dus onderweg ook nog wat foto's gemaakt van schattige kalfjes. Leuk om te weten: In Nederland kalven koeien het hele jaar door. Hier in Nieuw Zeeland gebeurt dit maar 1 keer in het jaar, zodat alle koeien in juli/augustus een kalf krijgen. Een bedrijf heeft hier al makkelijk 500 koeien (in Nederland 100) dus je kunt je voorstellen dat er weides vol met kalfjes staan. Heel leuk om te zien!

Zo, dit was al veel tekst. Tijd voor wat meer foto's en minder tekst. Zoals ik al zei, hebben we sinds mijn vorige blog alweer 3 weekenden vol met avontuur gehad. Het weekend van 21-22 september zijn we met twee collega's van Jeroen naar Akaroa geweest. Dit is ongeveer 1,5 uur rijden van Christchurch en ligt aan een baai. Hier zijn we op zaterdagochtend heen gereden met een geleende campervan van Jeroen zijn werk. We wilden dit weekend namelijk voor het eerst kamperen, maar omdat het 's nachts nog wel kan vriezen in deze tijd, leek het ons fijn om de mogelijkheid te hebben om verwarming aan te zetten. In onze eigen campervan kan dat niet, Jeroen mag een campervan lenen van zijn bedrijf dus toen was de beslissing snel genomen! Zaterdagmiddag hebben we rond gelopen in het kleine dorp en souvenirs geshopt. 's Avonds fish and chips gegeten op het strand en daarna WK rugby gekeken in een kroeg. De zondag zijn we vanuit Akaroa naar een waterval gewandeld en daarna op ons gemakje, met een geweldig mooie omweg langs andere baaien, terug naar huis gereden. Deze weg was af en toe wel spannend: Een eenbaans grindweg, dus het was billenknijpen en hopen dat er geen tegenliggers kwamen. Gelukkig waren die er niet. Alleen twee keer een schaap met lammeren die we onmogelijk konden passeren. Maar ook dit is goed gekomen.

Oh en deze eenden (raar dat die beesten altijd met tweeën komen) hebben nog een leuk verhaal. We zaten aan het einde van de middag in de campervan met de deur open om een biertje te drinken. Die eenden dachten dat we ook eten hadden, dus wilden naar binnen vliegen. Ik schrok daar zo erg van, dat mijn bier overal behalve in mijn glas zat. Daarna moest ik het dus nog even goed maken met ze, want waarschijnlijk waren ze ook van mij geschrokken.

Het weekend van 28-29 september zijn we in de buurt van Christchurch gebleven. Zaterdag hebben we een rondje gereden met de auto en wat geshopt. Het was niet zo'n best weer, dus wat kun je dan anders? Juist ja, naar een museum! Dus dat hebben we 's middags ook gedaan. We zijn naar het International Antarctic Centre gereden en hebben daar de nodige kennis over Antarctica opgedaan. Dit is een interactief museum, zo is er een 4D show (waar ik natuurlijk niets van kon zien, alleen kon voelen), gehandicapte pinguïns die niet meer in het wild kunnen leven, een snow storm simulator, husky's knuffelen en een ritje in een Hägglund (volgens mij kun je het niet kopen bij Ikea). Na dit avontuur hebben we genoten van een home made tapas diner. Zondag zijn we nog koffie gaan drinken in een soort kasteel op een berg. Verder een relaxed dagje gehouden om ons voor te bereiden op een werkweek en de verhuizing.

Dit weekend, 5 en 6 oktober, was een heel geslaagd weekend. Afgelopen dinsdagavond zijn we officieel verhuisd, dus de zaterdag hebben we besteed om thuis te wennen. We hebben heel burgerlijk weekboodschappen gedaan en zijn zelfs naar de markt geweest (in de stromende regen). In de middag hebben we ons bezig gehouden met wat klussen. Een tafeltje en een bureau in een soort van Ikea bouwpakketten, dit is ons gelukt dus deze relatietest is ook geslaagd! Zondag (vandaag) scheen heerlijk de zon. We hadden daarom gepland om naar de Rakaia Gorge River te gaan en een wandeling van 9,1km te maken. Dit was een prachtige route, de foto's vertellen wel waarom. Dit was onze eerste langere wandeling. Er staat 4 uur voor, maar in een mooie 3 uur en 45 minuten waren we weer terug bij de auto. Onderweg nog genoten van een heerlijke zelfgemaakte pastasalade en natuurlijk genoeg gestopt voor de mooie plaatjes!

Nog een laatste leuke verhaal over onze weg naar de wandeling toe: We kwamen een kudde schapen tegen die op de weg liepen. Dit maak je niet zomaar mee in Nederland...

Zo, voorlopig genoeg leesvoer voor jullie. Ik bereid me alvast voor op de blogs die jullie gaan schrijven. Tot snel weer!!