Zomervakantie deel 2

Zo, daar zijn we weer. Toch wel wat later dan gedacht. Het is nu vrijdagmiddag/avond op het moment van typen. Ik had verwacht al wel wat eerder tijd te hebben, maar het is stiekem toch wel druk geweest. Nu echt de laatste loodjes: Volgende week donderdag heb ik mijn presentatie en 28 januari heb ik mijn eindgesprek. Dan zit het officiële gedeelte van Nieuw-Zeeland er op. Maar dat is voor later, nu eerst nog even terugblikken op de vakantie!

Mijn vorige blog was geëindigd in Gore op woensdag 25 december. Na een heerlijke nacht slapen in een groot bed, (Ik had eindelijk weer een beetje ruimte want Jeroen is er nog steeds van overtuigd dat hij wel in de sloep past. Diagonaal ja, lekker knus dus.) ik heb genoten. Op 26 december is het hier Boxing Day en vieren ze niet echt meer kerst. Het staat er vooral om bekend dat vanaf dan veel uitverkoop begint, 'boxing day sale'. Daarom zijn we nog even naar het centrum van Gore gereden om daar rond te lopen en boodschappen te doen. Daarna moesten we weer terug naar onze route. Dat was wel even een rit van 2,5 uur om weer bij Tuatapere uit te komen. Ik heb het plaatje van de vorige blog weer een keer toegevoegd zodat het makkelijker zoeken is:

Vanuit Tuatapere wilden we een wandeling gaan maken wat een onderdeel was van een meerdaagse wandeling. Om bij het startpunt te komen, moesten we nog wel ruim een half uur over een gravelroad rijden. Nadat we op de parkeerplaats een jochie geholpen hadden zijn auto aan de praat te krijgen omdat zijn accu leeg was, zijn we begonnen aan onze 1,5 uur wandeling door het bos. Vooral dit laatste was jammer, want we verwachtten een wandeling langs de kust. Dat was het ook wel, maar er stonden wat bomen voor. Het was een prima wandeling en onze 'kerstkilo's' zijn meteen weer weg, als we die al hadden.

Hierna was het tijd om voorlopig voor de laatste keer te kamperen op een gratis camping. We zijn nu namelijk aan het zuiden van Fiordland en de bestemmingen van de komende dagen zullen de meest toeristische zijn van de vakantie. We genieten dus van deze grote parkeerplaats met relatief weinig mensen, een kip en een haan. Ik had nog gevraagd of we konden gaan BBQ'en maar dat mocht niet van Jeroen... Al met al weer een prima locatie, vlak langs de route. Naast de camping was de Clifden Suspension Bridge, wat ook wel een leuke toevoeging gaf.

De volgende ochtend, 27 december alweer, was het een beetje druilerig weer. Dit is vrij normaal, want in Fiordland regent het 200 dagen per jaar. We weten inmiddels hoe we hiermee om moeten gaan, dus lekker knus in de sloep ontbijten met restjes!

Daarna vervolgen we onze weg weer. De eerste stop van de dag is Lake Monowai. Hier hadden we een korte wandeling naar een uitkijkpunt over het meer. Helaas is veel van het uitzicht verstopt achter de wolken, maar het heeft ook wel weer wat!

Vervolgens zijn we nog wat verder noord gereden en besloten we nog even te kijken bij Rakatu Wetlands. Toen we daar aan kwamen, zag het er dreigend uit. We wilden toch nog wel even wandelen, dus regenjasje aan en gaan. Dit was een hele goede keuze, want tijdens onze wandeling (van 1 uur) klaarde het op, je ziet het verschil op de foto's. De wind was wel flink aanwezig, maar het was heerlijk om zo lekker uit te waaien! Dit is dan echt de allerlaatste stop voordat we de drukte in rijden, dus nog eventjes genieten van onszelf in de natuur zonder anderen!

De laatste stop van vandaag is Te Anau (iets boven Manapouri op de kaart). Dit is het meest toeristische en grootste dorp van Fiordland. Op de dure camping ($50 per nacht) stonden we hutje mutje en hadden we nog minder plek dan op de meeste gratis campings. 'Gelukkig' regende het, dus werden we toch al beperkt tot onze binnenruimte. We besloten het zelf gezellig te maken met een Duitse avond: Pils en worst met zuurkool. Na het eten was het droog en zijn we nog even door het dorp gelopen. Inmiddels waren we al een beetje gewend aan de drukte en viel het best mee.

De volgende ochtend wurmden we onszelf uit ons plekje op de camping (oké overdrijven is ook een vak) en reden we richting Milford Sound. Dit is een populaire bestemming onder veel toeristen vanwege de overweldigende natuur. Een sound is vergelijkbaar met een fjord, maar het ontstaat anders dus vandaar de andere naam (Google weet meer). Veel mensen pakken een bus naar het dorp Milford Sound om daar vervolgens een cruise van 1,5 uur te doen. Wij besloten zelf te rijden en geen cruise te doen. We wilden alles op ons eigen tempo doen en onderweg ook een paar keer stoppen. De eerste foto laat al best goed zien waarom het alleen al vet is om de route te rijden en dat het niet alleen gaat om de bestemming.

De tweede stop was echt een geweldige: Een mirror lake, en deze was nog beter dan Lake Wilkie in mijn vorige blog! Bizar hoeveel geluk wij hebben: Het is droog en zelfs een beetje zonnig. Daarbij is er bijna geen wind, wat de condities voor deze foto's optimaal maakten.

De derde stop was een langere. Hier wilden we graag de Key Summit Track gaan lopen. Dit is een wandeling naar de top van een berg en wij hebben er 2,5 uur over gedaan (retour). Het is een super mooie wandeling met genoeg uitdaging. Het uitzicht bovenop was wederom prachtig! Waarschuwing: Jaloezie alert!!!! Oh ja, en een vaker voorkomend probleem deze vakantie: Ik wordt een beetje inspiratieloos hoe ik op de foto moet. Mijn standaard fotogezicht hebben jullie inmiddels wel gezien denk ik zo. Dus ik probeerde het even op z'n kop.

Na de wandeling hebben we onze heerlijk verdiende lunch gegeten. Deze wandeling zat op ongeveer 1 uur en 50 min rijden vanaf Te Anau. Milford Sound is 2,5 uur rijden dus we hadden nog 40 minuten te gaan. We waren al wel flink moe toen we in Milford Sound aan kwamen, maar we zijn toch nog even rond gaan lopen. De auto parkeren was trouwens ook nog een grap. De normale parkeerplaatsen kostten $10 per uur. Ja daag, daar gaan wij als Hollanders natuurlijk niet voor betalen. Gelukkig was er ook een gratis parkeerplaats, maar dan moest je wel een stukje lopen. Eigenlijk hadden we daar geen zin meer in, maar we hebben het toch gedaan. (Stiekem mochten we op de heenweg ook met een pendelbusje mee, dus dat scheelde al). In deze foto zie je al een beetje hoe indrukwekkend de bergen zijn die uit het water steken. Meer van dit zie je een beetje verder in deze blog! Op deze plek waren te veel toeristen dus we zijn blij dat we later in de week een alternatief hebben :)

We zijn hier niet al te lang gebleven, maar lekker naar de camping gereden. We hadden een kleinschalige camping op 45 minuten rijden van Milford Sound (in de richting terug naar Te Anau) geboekt. Dit was perfect! De camping lag in de middle of nowhere aan een rivier met prachtige uitzichten. Het was een erg lange dag dus we waren blij toen we rond 5u aan kwamen op de camping. Een heerlijk warme douche en wat ontspanning hadden we wel verdiend. Een lekkere sushi bowl beloningsmaaltijd viel ook erg in de smaak! Dit keer hebben we trouwens in de sloep gegeten niet vanwege het weer, maar vanwege de sandflies. Papa: wees voorbereid!

Na een goede nachtrust zijn we zondag 29 december rustig opgestaan. Deze dag was een rustdag waarop we terug zijn gereden naar de bewoonde wereld. Vanaf het moment dat we Te Anau uit gereden waren, hadden we geen bereik meer gehad. Het was dus echt heerlijk rustig! Op ons gemakje zijn we na het ontbijt en de afwas naar Manapouri gereden. Onderweg zijn we nog gestopt bij een veld met lupines. Dit was geen standaard stopplek van de touringcars dus het was mooi rustig voor een fotootje. In Manapouri hebben we voor de komende twee nachten een camping geboekt. Weer niet te grootschalige camping met onze eigen plek (en niet weggemoffeld op een veldje met 'zoek het maar uit'). Deze camping lag ook op een prachtige locatie met een wandelpaadje langs de camping. 's Middags hebben we de omgeving een beetje verkend en lunch gemaakt voor de trip van morgen.

Op maandag 30 december was het dan eindelijk zo ver: onze dagtrip naar Doubtful Sound! Deze trip hebben we begin november al geboekt, dus we hebben er al even naar uit gekeken. In Fiordland zijn twee plekken waar je een cruise kunt boeken naar een sound, dus dat je vanaf het vasteland (haha grappig want Nieuw-Zeeland is een eiland) door de fjorden en de sounds naar de oceaan kunt varen: Milford Sound en Doubtful Sound. Zoals ik al aan gaf, is Milford Sound erg toeristisch en bekend. Dit komt voornamelijk omdat die cruise maar 1,5-2 uur duurt en dus relatief goedkoop is. Doubtful sound daarentegen duurt 7 uur, is daardoor ietsje duurder maar dus ook veeeeel minder toeristisch! Natuurlijk zat de touringcar vol, maar er zat dus ook maar 1 touringcar aan mensen op de boot en niet meerdere. De reden dat deze tour veel langer is, is dat Doubtful Sound verder van het bereikbare vasteland af ligt (is ook te zien op het kaartje). Je moet eerst met een boot Lake Manapouri oversteken (1u), daarna van de boot naar een touringcar en nog 1u rijden naar Deep Cove en van daaruit vertrekt de boot pas die op en neer vaart (2,5u) naar de uitmonding van de oceaan. Heel deze dag was echt een prachtige ervaring! Zo veel natuur om je heen, ik heb me zo klein gevoeld deze dag. Ik zal me dus ook niet in houden met het plaatsen van foto's. (Je moest eens weten hoeveel meer foto's ik nog heb dan dit...)

Het was een erg indrukwekkende dag! We waren 's ochtends al vroeg vertrokken dus we waren 's middags weer redelijk op tijd terug. De zon was gaan schijnen dus we hebben nog heerlijk in de zon een boekje kunnen lezen en de indrukken kunnen verwerken.

Voor nu wil ik deel twee van de blog over de zomervakantie afronden en nog wat moois bewaren voor over een paar dagen. Ik begin nu langzaam het besef te krijgen wat we eigenlijk allemaal gedaan hebben in deze twee weken. Wat ik eerder al zei: je kunt het op het moment zelf bijna niet bevatten. Het is goed dat ik deze blog schrijf, en zo alles nog een keer beleef!

Ik wens jullie een heel fijn weekend en tot deel 3!